مرز

تو نبودی و به پاهای خدا افتادم

                     دست بی رحم ترین ثانیه ها افتادم

تو نبودی و تبِ فاصله ها پیرم کرد

                  عاشقِ شعر شدم، شعر زمینگیرم کرد ....

                  اتفاقی که بی خبر باشد ...

کاش وقتی به خانه برگشتم 

                   کفش های تو پشت در باشد !

بعدانوشت: ای کاش که آدم ها،  دلتنگ نمی مردند ...

   نثار دل مرحوم خودم ...

           می روم از سر بازارچه

                            ... خرما بخرم ...

بعدانوشت:  افتضاحم ...    تنشم !

                       مثل دو شب مانده به عید ...

شب فرو می افتاد

   به درون آمدم

     و پنجره ها را بستم ...

من در این خانه

                تنها، تنها !

                 ... غم عالم به دلم ریخته بود ...

بعدا نوشت: خاطرات هنوز هم ماندگارترین عطر این روزهای من است ...

بغضم به تمام شهر ارسال شده است

            در حنجره ام 

                  ترانه ای چال شده است !

من بی تو...... دچار رعشه ام 

                                   باور کن ...

                مثل گسلی،

              ... که تازه فعال شده است ...

طوریم نیست، خرد و خمیرم فقط همین

                   کم مانده است بی تو بمیرم فقط همین !

از هرچه هست و نیست گذشتم ولی هنوز

                     در مرز چشم های تو گیرم فقط همین ...